23-29 november

Adam komt meer en meer in zijn terrible two waar ik enorm van mag genieten. Zijn standaard antwoord is ‘no’ of ‘nope’ en hij wil alleen dingen doen waar hij zin in heeft. Zijn favoriete uitspraken tegen mij zijn: ‘go away’ en ‘leave me alone’ waar hij zo nu en dan heel serieus bij kan kijken of begint te gillen. Soms gilt hij al dat ik hem alleen moet laten als ik twee meter bij hem vandaan ben, dus hem nooit kan aanraken of zoiets. Ik kan het wel vergeten dat hij met mij mee wil gaan naar de speeltuin of het park waardoor ik altijd met hem thuis ben op dit moment. En dan is vijf uur ‘come and get me’ of ‘I am your cat’ spelen toch echt wel even heel lang. Bij de ‘come and get me’ game moest ik in het begin vaak achter Adam aan rennen om hem te pakken, maar nu moet het meestal met een stuk speelgoed. Ik moet dan met mijn auto zijn auto pakken of iets in die richting. Hij begint nu ook met de ‘imagine’ games wat wel heel schattig is, hij is dan mijn kat en ligt al miauwend op mijn schoot of hij is een baby en ik ben de mama. Ook hebben we zeker een uur met twee varkentjes gespeeld die dan samen lopen en de een valt waardoor de ander hem moet redden. Of de varkentjes spelen verstoppertje op dezelfde plek. En Adam en ik spelen ook heel vaak gewoon verstoppertje op de bank waarbij we ons achter een klein kussentje verstoppen, maar het voordeel hiervan is dat ik gewoon op de bank kan blijven zitten.

Dinsdag waren Marshall en Candice thuis en heb ik geprobeerd om Adam mee te nemen naar de speeltuin. Hij was niet bijzonder gemotiveerd en liep al huilend aan mijn hand omdat papa en mama thuis waren. Na twee minuten begon hij tegen te stribbelen en wilde hij naar huis toe, wat ik toen maar gedaan heb. Ik had geen zin om weer de hele weg naar de speeltuin een huilend kind mee te sleuren.

Ook woensdag heb ik geprobeerd om Adam mee te nemen naar het bos, maar ook deze poging is mislukt. Candice probeerde me nog te helpen door tegen Adam te zeggen dat hij in de auto kon gaan (wat hij altijd heel graag wil), waarop zijn antwoord was dat mama dan moet rijden. Nee mama gaat niet mee, Simone gaat wel een rondje met je door het bos lopen, maar nee dat vond Adam niet de bedoeling. Mama moet ook mee waarop Candice nog vroeg of hij misschien mijn rijkunsten niet vertrouwd. Adam had er allemaal geen zin in, dus moest ik maar weer met hem binnen spelen. Tien minuten later vroeg Candice of ik anders met haar mee wilde naar Dun Laoghaire waar zij naar de tandarts moest en dan kon ik in die tijd wel een rondje met Adam langs de zee lopen. Hier werd ik wel even heel gelukkig van aangezien de lucht strak blauw was en ik dan altijd heel graag naar buiten wil. Het was wel heel koud en het waaide wat, maar Adam en ik hebben van ons rondje wandelen genoten. Op de terugweg kwam Candice nog met het goede idee om lunch te gaan halen bij Vanilla pot.

Donderdag en vrijdag had Adam gelukkig hele goede dagen met een opperbest humeur wat het leven voor mij een stuk makkelijker maakt. Hij heeft gezellig met mij gespeeld, was de hele tijd vrolijk en heeft hij me niet al te vaak verteld dat ik weg moet gaan. Donderdag was Candice nog ziek in de middag waardoor ik de kids twee uurtjes extra had en ik Daniel en Adam mee kon nemen naar de speeltuin. Daar zijn Cristina en Lori dan ook wat het voor mij altijd wel gezellig maakt. En de kinderen hebben heel leuk met elkaar gespeeld wat ook altijd een bonus is. Adam heeft ontdekt dat het ook een heel leuk spelletje is om zich half achter mijn been te verstoppen als we aan het lopen zijn en dan er weer naast me te komen om ‘suprise’ te roepen. Hij deed dit op de weg van de speeltuin naar Cira haar huis waar ik Daniel op moest halen, soms ook als er een wild vreemd iemand voorbij komt lopen. Ergens lach ik me kapot en ergens probeer ik ook te doen alsof het kind niet van mij is (wat moeilijk is als hij je hand vasthoudt) maar gelukkig vinden de voorbijgangers het heel schattig en grappig.

Vrijdag heb ik nog een aantal suggesties gedaan voor Adam wat we allemaal konden gaan doen die dag, maar helaas wees hij ze allemaal weer af. Een van de eerste dingen die hij heel serieus zei was: ‘we are not going out’, dus ja dan spelen we maar weer een dagje ‘come and get me’.

Verder hebben Marta en ik maandag, dinsdag en woensdag weer een rondje gelopen waarbij we dinsdag nog zeiknat zijn geregend. Steeds meer huizen/winkels worden gedecoreerd met kerstversiering wat heel leuk is om te zien. Donderdag heb ik met Rebecca een rondje gelopen en toen vond ik het wel weer leuk geweest voor die week. Vrijdag was het heel mooi weer, de zon scheen, dus dan kan het niet beter. Dus Ilaria en ik zijn naar Dundrum gelopen om een ijsje te eten bij Gino’s. Toen ik thuis kwam begon Daniel pizza’s te maken met een pakket wat ze van de school hadden gekregen. Ik heb nog met eentje geholpen en ze waren heel lekker wat een goed begin was van het weekend.

Dit weekend was het laatste weekend van de lockdown. Zaterdag ochtend appte Candice me met de vraag of ik ook pannenkoeken wilde aangezien zij dat voor het ontbijt aan het maken waren. Daar ben ik altijd wel voor in, want pannenkoeken met nutella is altijd een goed ontbijt. Ik had met Anna, Jessica, Rebecca en Malika voor de verandering in Stillorgan Village afgesproken en vanaf daar zijn we samen naar Deer park gelopen. We zijn weer onder de overkapping naast het cafe gaan zitten en dit keer stond er opeens muziek aan wat het nog een heel stuk gezelliger maakten. Na een uur begonnen we het koud te krijgen, dus zijn we een rondje door het park gaan lopen. Dat hadden we al snel wel weer gezien, dus besloten we dat het een leuk idee was om naar Blackrock te lopen en vanaf daar naar Seapoint te gaan. Vanaf daar ben ik met Malika weer naar huis gelopen waar ik om zes uur weer thuis kwam. In de zeven uur dat ik van huis ben geweest heb ik het gepresteerd om 24 km te lopen wat toch wel een nieuw record is.

Voor zondag hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om iets minder te lopen, dus had ik gevraagd of ik de auto kon gebruiken. Ik heb Ilaria opgehaald en samen zijn we naar Killiney hill gereden waar ook Anna en Jessica waren. We zijn de heuvel opgelopen waar we weer een mooi uitzicht over een deel van Dublin hadden. Nadat we genoten hebben van onze lunch met een uitzicht op de zee zijn we weer naar de auto gelopen om naar Dalkey te rijden. Ook daar hebben we een stukje gelopen en afscheid van Anna genomen die een date had. Wij zijn nog naar Dun Laoghaire gereden om weer ijs van Scrumdiddlys te halen en het op dezelfde plek als vorige week te eten. Daarna hebben we nog Dobble gespeeld wat de nodige hilariteit opleverden. Vooral omdat ik het woord Yin-Yang nogal grappig uitspreek volgens Ilaria die elke keer als ik het zei niet meer bij kwam. En Jessica en ik vonden dat Ilaria vals speelde waar zij het natuurlijk niet mee eens was. Verder waaiden sommige kaarten regelmatig weg omdat Jessica en Ilaria net iets te fanatiek waren en de kaarten in elkaars hand bleven gooien waardoor ik de eer had om ze van de grond te vissen. Al met al was het een super geslaagd weekend en kunnen we er wel weer een week tegenaan.

Killiney Hill:

Dalkey:

Dun Laoghaire: