9-15 november

Vanaf deze week ga ik vijf uur per dag werken omdat Candice de rest van het jaar thuis blijft. Dit omdat het werken op de ambulance gevaarlijk is als je zwanger bent en ze nu al veel ziek is. Voor mij is dit best een beetje een tegenvaller aangezien de kinderen wat lastiger zijn als ze weten dat mama thuis is en ze ook gelijk minder goed naar mij luisteren.

Maandag moest ik de ochtend werken. Ik heb Daniel kaar gemaakt voor school en daarna Adam meegenomen naar de speeltuin. Daar had ik met Cristina afgesproken, dat is een vriendin van Monica en zij heeft altijd een jongetje (Sebastian van 1,5) thuis. Adam en Sebastian hebben gezellig samen gespeeld wat mijn leven een heel stuk gemakkelijker maakt, want dan kan ik mooi praten terwijl ik kijk of mijn aapje zichzelf in leven houdt. ’s Middags heb ik met Ilaria een stukje gelopen en ’s avonds nog met Marjoleine gefacetimed.

Dinsdagochtend had Sandra (een paar huizen verderop) of ik twee uurtjes op Ollie van 1,5 kon passen. Dat vond ik geen probleem en wat extra geld is altijd welkom. De vader was thuis toen ik kwam en heb een beetje met Ollie gespeeld. Toen de vader wegging zei hij dat ik Ollie mee kon nemen voor een wandeling en de buggy en zijn skipakje werden klaargelegd. Na een tijdje spelen wilde ik Ollie in zijn skipakje hijsen, maar daar was hij het niet helemaal mee eens. Ik heb hem weer even laten spelen om vervolgens nog een poging te doen. Hij begon weer tegen te stribbelen en zijn voeten eruit te trekken. Ik besloot om hem maar wat beter vast te pakken in de hoop hem er dan in te krijgen, maar toen werd hij boos. En dan niet gewoon boos, maar een woede-uitbarsting die ik nog nooit bij zo’n kleintje heb gezien. Hij begon te krijsen en klom op de trap omhoog naar de kamer van zijn broer en zus waar hij in een bed ging zitten om alle knuffels op de grond te gooien. De tweede keer dat hij naar boven ging, greep hij de badmat van de badrand om die op de grond te gooien. Na hem drie keer naar beneden te hebben getild vond ik het wel mooi geweest en heb ik het traphekje dicht gedaan. Toen begon hij bij de voordeur met schoenen te gooien en ook de mat bleef niet op dezelfde plaats liggen. Na een half uur was meneer toch wel een beetje moe en is hij huilend onder een tafeltje in slaap gevallen. Daar heeft hij, liggend op de grond, een uur geslapen totdat de ouders weer thuiskwamen. Sandra moest hier heel hard om lachen en het bleek dat hij al sinds 5 uur die ochtend wakker was en hierdoor nogal chagrijnig was. En dit blijkt nog mee te vallen, want hij is vaak de halve nacht wakker en dan wil hij Peppa Pig kijken wat dan ook gebeurt. Toen ik thuis kwam vertelde Candice mij dat hun buren een tijd terug verhuist zijn omdat die kinderen nooit sliepen ’s nachts sliepen en dat de ouders de kinderen absoluut niet aankunnen en ze alles geven wat ze willen. Tja dat verklaart een hele hoop.

Opeens zijn mijn kinderen schatjes, dus ik was blij om Adam weer te vermaken. Hij heeft heerlijk in de wasbak met een haai gespeeld waarbij ik zijn kleren maar uit heb getrokken en hij daar prinsheerlijk in zijn luier zat. ’s Middags heeft Candice Daniel meegenomen naar een vriendje die wat verder weg woont (in een ander county zelfs, foei, foei), dus had ik weer alleen Adam. Die kon het niet helemaal waarderen dat mama voor de derde keer die dag zonder hem wegging. Nadat hij een tijdje gehuild heeft en niks anders dan mama wilde heb ik hem meegenomen naar Fernhill waar hij gelukkig wel vrolijk heeft rondgelopen. ’s Avonds kwam Marta weer een film kijken en hadden we besloten om maar alvast een kerstfilm te kijken aangezien Marta zo ongeveer heel Netflix al gezien heeft.

Woensdag was een rustig dagje waarbij ik de jongens een middag vermaakt heb. En ’s avonds heb ik weer een rondje gelopen met Marta. Op donderdag hadden we onze wekelijkse koffie date in Dundrum waarbij iedereen, behalve Monica, er was. Na deze gezelligheid moest ik de middag werken waarbij ik Daniel bij Cira moest brengen en halen. Tussendoor ga ik altijd met Adam naar de speeltuin en Cristina was daar ook weer. Er was nog een andere minder, Lori, met twee kinderen. Omdat het zo gezellig was heb ik de jongens, na het ophalen van Daniel, weer meegenomen naar de speeltuin waar ze nog een tijd leuk hebben gespeeld. ’s Avonds heb ik voor de verandering weer een rondje gelopen met Marta. Onderweg zagen we nog een vos lopen, we dachten eerst dat het een kat was, maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat het toch echt een vos was.

Vrijdag moest ik de morgen werken. Toen ik bijna klaar was zei Candice opeens dat ze zich heel goed voelde en we eigenlijk best wel uit konden gaan voor de lunch. Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen, dus zijn we snel in de auto gesprongen en naar Dundrum gereden. We waren van plan om ergens een burger te halen en die in de speeltuin op te eten zodat Adam kon spelen. Helaas was de speeltuin dicht en ook de plaats waar Candice de burger wilde halen. Gelukkig was Mad Egg wel open, dus hebben we daar een lekkere burger gehaald om te delen en nog wat patat daarbij. Ook Adam heeft ervan genoten. En dan vooral van het op het knopje drukken van de lift en daar heel vaak in te willen. ’s Middags heb ik met Rebecca een rondje gelopen en ’s avonds hadden we take away van de chinees. Een goed begin dus van het weekend.

Zaterdag heeft het overdag redelijk wat geregend, maar gelukkig was het om vier uur droog wat onze verzameltijd in Dundrum was. We hadden bedacht dat het wel een leuk idee zou zijn om met z’n alle te gaan drinken. Anna haar hostparents kwamen met deze suggestie toen ze veel mensen in Blackrock zagen drinken op de straat en ook Candice zei dat het een goed idee was om ons op te vrolijken. En ja, als die het ons zo aanmoedigen om te gaan zeggen wij natuurlijk geen nee. We hadden een mooie plek gevonden in een soort doorgang waarbij er aan twee kanten muren waren en we een dak boven ons hoofd hadden. Dat was heel prettig op deze herfstdag, want het waaide behoorlijk. Hier konden we ook mooi een spelletje spelen om onszelf wat te vermaken. Je kreeg een woord wat je moest uitbeelden en de teamgenoten moesten het raden. We hadden allemaal honger, dus zijn we al om vijf uur naar de Tesco (supermarkt) gelopen om eten te halen. Ze hebben daar eten als kip, worstjes en aardappeltjes in plastic zakken wat ’s avonds nog maar tussen de 50 cent en 1 euro kost. We hebben er ook wat alcohol bij gehaald en zijn toen weer op onze plek gaan zitten. Na deze vorstelijke maaltijd hebben we weer een spelletje gespeeld waarbij je dit keer de woorden moest omschrijven zodat je teamgenoten het konden raden. Net toen de helft van ons klaar stond om weg te gaan kwam de Garda (politie) eraan gelopen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je in een groep op de straat hangt tijdens een lockdown en drinken op de straat is officieel verboden. De vijf die stonden liepen snel weg en de Garda vroeg ons wat we aan het doen waren. Ze wachten het antwoord niet af en zeiden dat we ons drinken en ons afval mee moesten nemen en weggaan. Marta was zo sociaal om ‘thank you’ te zeggen waarop ze zeiden: ’don’t thank me lady.’ En dat was het dan, dus we hebben onze spullen gepakt en zijn een rondje gaan lopen. Overigens weet iedereen hier dat de politie niet zoveel doet en bijzonder weinig kan doen, dus dit is wat er gebeurd. Na een klein rondje vonden we het wel weer leuk geweest en zijn Ilaria en ik samen naar huis gelopen.

Zondag hadden we in Stillorgan Village afgesproken en zijn we vanaf daar naar Blackrock gelopen om koffie te halen. Het weer was niet geweldig, maar het was droog wat voor ons altijd een reden is om erop uit te gaan. Een aantal van de groep vond het een goed idee om op de bankjes in het winkelcentrum te gaan zitten en een soort picknick te houden. Sara en ik vonden dit idee minder goed en zijn buiten nog even een rondje gaan lopen. Toen ik even later in de supermarkt was met twee anderen was de Garda (politie) langs komen lopen en die had tegen de andere vijf gezegd dat het prima was dat ze daar zaten. Ze vroegen alleen om een mondkapje op te doen als je niet aan het eten bent. Juist, officieel mag het niet, maar de Garda vindt het allemaal wel prima hier. Daarna hebben we nog een rondje gelopen, maar het was koud dus iedereen is weer op tijd naar huis gegaan.