De week begon goed met Adam die niet gemotiveerd was om met mij mee te gaan naar de speeltuin op maandag. Hij heeft de hele weg (ongeveer 10 minuten in zijn tempo) aan mijn hand gehuild. Gelukkig stopte hij er vrij snel mee toen hij Sebastian in de speeltuin zag waar hij mooi me kon spelen. Is ook heel prettig voor mij, want dan kan ik met Cristina praten. Verder heb ik de jongens vooral binnen vermaakt op de dinsdag en woensdag middag. Daniel heeft een nieuw spelletje bedacht waarbij ik hem moet omtoveren in een babymeisje. Ik moet dan gaan slapen en wordt wakker van de tanden fee die geld komt brengen. Opeens zie ik dan ook iets op de grond liggen (Daniel) wat een baby blijkt te zijn. Ik moet hem een luier opdoen en hem omtoveren in een meisje waarbij ik wat lipstift, mascara en nagellak opdoe en hem een jurkje aantrek (allemaal doen alsof natuurlijk). Vervolgens gaan we samen slapen waarbij hij in mijn armen ligt en ik hem de hele nacht moet knuffelen of een arm om hem heen moet slaan. De volgende dag doe ik hem in de buggy en gaan we ergens naar toe en dat is het wel een beetje.

Maandag, dinsdag en woensdag heb ik in de avond weer een rondje met Marta gelopen waarbij we op de woensdag nog een echte storm hadden. Zo nu en dan moesten we elkaar vasthouden zodat we niet omver waaiden en waren we bang dat er nog een keer een tak af zou breken, maar we hebben het overleefd en we zijn veilig weer thuis gekomen.

Dinsdag heb ik nog met Ilaria koffie gedronken en een rondje gelopen en woensdag heb ik dat met Monica gedaan. Donderdag en vrijdag waren mijn vrije dagen deze week waarbij Marshall en Candice thuis waren. Donderdag ben ik voor een koffie naar Dundrum gegaan met Marta, Anna en Anna wat altijd gezellig is. Vrijdag ben ik weer naar Dundrum geweest om koffie te drinken met Magda, maar die was helaas heel jong dus ik denk niet dat ik die vaker zal zien. Dat was de week wel een beetje, niks spannends maar ergens best prima zo. ’s Avonds hebben we nog met de laatste helium ballon gespeeld van Daniel zijn verjaardag. Marsh had al een keer eerder uit de andere ballonnen wat helium gezogen met Daniel en toen waren ze gaan praten. Dit keer hadden ook Candice en ik de eer om twee keer aan de beurt te zijn en dan wat leuks te zeggen waarbij vooral de kinderen niet meer bijkwamen. Marsh merkte nog op dat we nu als Adam klonken als we praten. Ja dat was wel het hoogtepunt van mijn week.

Zaterdag en zondag moest ik werken, maar gelukkig had ik de ochtenden van 7:30-12:30 zodat ik daarna nog iets kon doen. Ik had helaas geen auto, dus heb ik ze maar thuis vermaakt.

Zaterdag middag had ik met Anna, Jessica, Ilaria en Francesca in Dun Laoghaire afgesproken om bij Scrumdiddlys een ijsje te eten. Candice was zo lief om me even te brengen, want die vond het veel te ver om te gaan lopen. Het zou in 8,1 km moeten kunnen als je de snelste route neemt, maar ze zei aan het begin van de week al dat we (in elk geval een weg, heen of terug) wel met de auto zouden gaan. We hebben eerst een rondje met de jongens gelopen en daarna zijn zij terug gegaan en heb ik de rest opgezocht. We hebben een ijsje gehaald, wat niet een ijsje is, maar gewoon een flinke beker vol. En daarmee zijn we naar een soort van park gegaan met uitzicht op de zee. Daar hadden ze picknicktafels zodat we voor de verandering eens een keertje niet op de grond hoefden te zitten, maar op een echte bank. Na een tijdje was er nog een oudere vrouw die probeerde weg te rijden uit haar parkeerplaats. Toen ze achteruit reed raakte ze de voorkant van de auto die naast haar stond. Ze schrok er even van, maar reed toen gewoon weg zonder te kijken hoe groot de schade was. Dit was toch wel weer het hoogtepunt van onze week. We hebben de zonsondergang gezien, die helaas niet heel bijzonder was die dag. Daarna begon onze reis terug naar huis. Francesca heeft heel rebels de bus genomen, dus bleven we nog met vier over. Eerst zijn we naar het shopping centre in Blackrock gelopen waar Anna brood moest kopen. Daar hebben we afscheid genomen van Jessica die vanaf daar naar huis ging. We zijn langs Anna haar huis gelopen en vanaf daar zijn Ilaria en ik via Stillorgan Village naar huis gegaan. Deze weg was ongeveer 12km (ik heb er 2,5 uur over gedaan), wat dus zeker niet de kortste was, maar wel de gezelligste. Het avondeten stond weer voor me klaar en verder heb ik weinig meer gedaan.

Zondag had ik na het werk met Rebecca afgesproken bij Mugg Ugly. Ilaria appte me dat zij en Francesca had afgesproken bij het Leopardstown shopping centre met de vraag of wij daar ook naar toe wilde komen. Daar hadden we nog wel zin in, dus zijn wij daar ook maar naar toe gelopen. Omdat het alweer mooi weer was met een blauwe lucht en een zon vond ik het wel een keer tijd voor ijskoffie. We hebben een tijdje buiten op ronde, stenen ballen gezeten, maar opeens werd het bewolkt en koud. We hebben nog een klein stukje gelopen, maar iedereen was er wel klaar mee en we zijn naar huis gegaan. Toen ik net in mijn kamer zat kwam Daniel op mijn deur kloppen dat de buren pizza hadden gebracht met de vraag of ik misschien ook wat wilde. Verder hebben de jongens nog een groot fort gebouwd in de woonkamer van de bank, kussens en stoelen wat hun grootste hobby is (totdat ze het weer op moeten ruimen).

Dat was het wel voor deze week (sorry, het is een vrij saai verhaal geworden), misschien dat volgende week wat spannender wordt. Volgende week is ook de laatste week van de lockdown waar we allemaal naar uitkijken.