Week 19 Het leven lijkt wel weer normaal

Maandag moest ik van 9-14 Adam vermaken. Marshall en Candice waren allebei thuis, maar gingen samen winkelen waardoor ik mooi even het huis alleen had met Adam. Na een tijd gespeeld te hebben, hebben we een tijd tv gekeken en kwam de glazenwasser de ramen doen. ’s Middags ben ik met Ilaria naar Dundrum gelopen om te kijken of we een kersttrui konden vinden, maar helaas was bij de Lidl bijna alles al op. Marta kwam even later ook nog en met haar heb ik weer een stuk richting huis gelopen, zodat we ons dagelijkse rondje ook weer gemaakt hadden.

Dinsdag kon ik iets langer in bed blijven liggen en moest ik van 10-15 werken zodat ik Adam een tijdje kan vermaken en na school met Daniel zijn huiswerk kan doen. Het was mooi weer die dag, dus heb ik weer een poging gedaan om Adam mee naar buiten te nemen. Hij leek er best zin in te hebben en toen hij klaar was om op zijn step te gaan (schoenen + winterjas aan en helm op) bedacht hij opeens dat mama boven in bed lag. Ik kon het dus wel weer vergeten dat hij vrolijk met mij mee zou gaan en Candice heeft hem nog geprobeerd om te kopen met een croissantje wat we met een koffie mochten gaan halen, maar het had geen zin. Ik heb hem nog mee naar buiten gekregen, maar hij bleef maar huilen en na een minuut had hij geen zin meer om op zijn step te staan, dus begon hij terug naar huis te lopen. Missie mislukt. Ik moest hem weer binnen vermaken totdat Daniel uit school kwam, dan kunnen we mooi een half uur tv kijken en daarna is het huiswerktijd. Ik heb een Jenga spel gevonden in de kast en ik heb het geluk dat Daniel dit leuk vind, dus kunnen we dit mooi aan het einde van de huiswerktijd doen om het voor mij ook leuk te maken.

Woensdag had ik weer een dag van 10-15 waarbij Candice weer een tijd weg is geweest. Ik gebruik die tijd tegenwoordig als wat extra tv tijd, want het valt niet mee om Adam de hele tijd te moeten vermaken. Hij wil dat ik de hele tijd met hem speel of naast hem zit waardoor ik geen seconde iets alleen kan doen. Zelfs naar het toilet gaan begint een uitdaging te worden. Als ik de deur van mijn kamer open doe wanneer ik klaar ben, staat meneer al bovenaan de trap om mij te zoeken. En hoe schattig hij ook kan zijn, na tien minuten ben ik de ‘come and get me’ game wel een beetje zat. Nadat Daniel thuis kwam hebben we weer huiswerk gedaan Jenga gespeeld. Candice was weer eens moe, dus ging ze slapen en heb ik de kids wat langer vermaakt door nog even met ze te gaan verkleden. Verder was het een regenachtig dagje, dus ben ik maar thuis gebleven. ’s Avonds heb ik met Daniel nog de babygame in mijn kamer gespeeld waarbij ik hem weer om moest toveren in een meisje. Ik mag dit vooral niet aan de ouders vertellen, want ergens schaamt hij zich er toch wel een beetje voor.

Donderdag had ik een vrije dag en zijn we voor de laatste keer met de voltallige breakfast club naar Dundrum gegaan om voor het eerst in de geschiedenis onze koffie binnen te kunnen drinken. We hebben er dus weer een ontbijtdate van gemaakt en daarna zijn we in kleine groepjes nog wat gaan winkelen. Ik heb kerstcadeautjes voor de kinderen gehaald zodat ik in elk geval op de helft ben. ’s Avonds had ik met een aantal in Dundrum afgesproken die hier ook blijven tijdens de kerst zodat ik niet helemaal alleen ben. Gelukkig blijven Rebecca en Malika hier om het beter te maken, maar hoe meer mensen hier, hoe beter het is.

Vrijdag had ik een ochtend van 7:30-12:30 zodat ik ’s middags nog wat leuks kon doen. Marshall zou die dag vrij zijn, maar werd opeens gebeld of hij misschien toch kon werken. Hierdoor moest ik opeens ruim een uur langer met Adam blijven omdat Candice drie kinderen van school moest halen en het anders niet in de auto past. Om het goed te maken heeft ze me later (toen de twee andere kinderen ook naar huis waren) naar Dun Laoghaire gebracht zodat ik er op tijd was voor mijn date met Ilaria en Rebecca. We hadden bedacht dat het wel weer een goed idee zou zijn om naar Scrumdiddlys te gaan voor een ijsje. We hebben ook nog even een rondje door Dun Laoghaire gelopen, maar al snel begon het te regenen. We vonden het wel een goed idee om de bus naar Dundrum te nemen. Dit bleek in de praktijk wat tegen te vallen. Het was namelijk spitsuur, dus hebben we er ruim een uur over gedaan in plaats van een half uur. We hebben zelfs twintig minuten hetzelfde stoplicht mogen bewonderen. In Dundrum hebben we een rondje door het winkelcentrum gelopen, maar het was daar helaas vrij druk. Ik heb nog een nieuwe winterjas gekocht en daarna zijn we weer naar huis gegaan.

Zaterdag had ik met Francesca in het centrum afgesproken, want we moesten allebei nog cadeautjes hebben voor de kerst. Ik heb eerst een rondje door St. Stephens gelopen wat heel mooi in kerstsfeer gedecoreerd is. Toen Francesca er ook was zijn we ergens bij een Italiaans tentje koffie gaan drinken. Daarna hebben we nog zonder succes een rondje door het winkelcentrum gelopen en ben ik weer naar huis gegaan. Het was de bedoelding dat ik een paar uur de kinderen zou entertainen, maar die gingen net naar de buren om te spelen. Om het een soort van goed te maken zei Candice dat we wel samen een film konden kijken om zo te genieten van de rust. ’s Avonds hadden we nog een take away van de Thai, dus het was een goed begin van het weekend.

Zondag zou ik eigenlijk een paar uur werken in de ochtend, maar dit werd wat langer dan gepland. Dit kwam ergens wel goed uit, want het regende en dan is niemand gemotiveerd om wat te gaan doen. De kinderen wilde heel graag pannenkoeken, dus heb ik die maar voor het ontbijt gemaakt. In de middag heb ik het rustig aan gedaan. Ik heb Candice nog geholpen bij het maken van wraps met gehakt en wat Aziatisch achtige dingen wat heel goed gelukt was.

Week 18 It’s beginning to look a lot like Christmas

30 november – 6 december

Maandag moest ik vroeg beginnen en heeft Adam eens een keer tot half negen geslapen wat altijd prettig is. Daniel gaat daarvoor al naar school, dus had ik het heel even lekker rustig. Totdat ik Adam ‘mummy’ hoorde roepen vanuit zijn bed. Ik ben naar hem toegegaan en zijn eerste woorden waren ‘go away’ en ‘leave me alone’. Jij ook een goede morgen. Hij was niet bijzonder gemotiveerd om zijn bed uit te komen, dus is hij nog een half uur blijven liggen. Zo nu en dan riep hij weer een paar keer om zijn moeder, maar als hij mij zag weigerde hij om zijn bed uit te komen en blijkbaar was hij vandaag te lui om naar de slaapkamer van de ouders te lopen wat hij normaal doet. Om negen uur werd Candice wakker en heeft zij Adam meegenomen naar beneden en heb ik hem weer een ochtendje binnen vermaakt. Zijn favoriete ding om te doen is met water en een boot of dier in de wasbak te spelen. Dit hebben we dan ook nog een tijdje gedaan om hem bezig te houden. Ik ben nog een uurtje langer doorgegaan omdat Candice zich niet zo lekker voelde voor de verandering. ’s Avonds ben ik weer met Marta gaan wandelen, steeds meer huizen worden gedecoreerd voor kerst wat er heel gezellig uitziet. Toen ik thuis kwam had Candice zin in een ijsje, dus hebben we nog samen ijs op de bank gegeten

Dinsdag (1 december) was de dag waarop de lockdown eindigde wat betekend dat alle winkels weer open zijn en we weer meer dan 5km van ons huis mogen. Dit mocht ook wel tijd worden na 6 weken chillen in het park en rondjes lopen. Vanaf vrijdag gaan ook de restaurants open zodat we na 3 maanden weer een keer binnen koffie kunnen drinken of kunnen dineren.

Ik moest van 10-15 werken en moest Candice een tijdje weg. Dat is voor mij heel prettig aangezien Adam dan opeens wel met mij het huis uit wil. Toen hij eindelijk zijn ontbijt op had en ik hem had aangekleed zijn we naar Fernhill gegaan zodat hij even kon rondrennen en we wat koeien konden bekijken. Het plan was dat Candice Daniel en Harry van school zou halen, maar ze voelde zich niet zo lekker, dus is zij met Adam thuis gebleven en ben ik naar school gegaan. Na school was het weer tv en huiswerk waarbij Daniel nog even een kalkoen nadeed. Toen ik klaar was lag Candice nog altijd in bed en kon ze er niet uitkomen omdat ze zich te slecht voelde, maar ik kon wel gaan. Ik vertelde de jongens dat ik even wegging waarop Adam me een knuffel gaf met de woorden ‘I will miss you’ en ook nog zei ‘don’t run away, don’t run away Mone’. Nee ik ren niet weg, ik loop weg, dat is nog veel beter. Daniel had mij beloofd om goed voor zijn broertje te zorgen in de tijd dat ik weg zou zijn. Ik heb even met Ilaria gelopen en ben toen snel weer terug naar huis gegaan om Candice weer te helpen.

Vanaf vandaag hebben we elfie in huis wat een elf is die elke nacht van plaats veranderd. Overdag is het gewoon een pop, maar ’s nachts komt hij tot leven. De kinderen mogen hem dan de volgende ochtend zoeken, maar niet aanraken want dan verliest hij zijn magische kracht. Elfie kijkt ook of de kinderen zich een beetje gedragen en hij vertelt het aan Santa. Overigens geniet Marshall hier nog het meest van om elke avond weer een andere plaats te bedenken.

Woensdag en donderdag heb ik de middag gewerkt waardoor ik twee ochtenden vrij had om te slapen en wat films te kijken. Woensdag heb ik ze allebei moeten vermaken en donderdag had ik alleen Adam. Die heeft weer een tijd met water in de wasbak gespeeld die al bijna overstroomd was toen ik boven kwam. Verder was hij niet heel gelukkig, want mama nam Daniel mee naar het winkelcentrum en hij moest bij mij blijven. We hebben wat gespeeld, tv gekeken en ongeveer alle boeken van zijn kamer gelezen. Ik was er inmiddels wel een beetje klaar mee, dus toen Candice en Daniel weer thuis waren ben ik naar Dundrum gegaan om samen met Marta het reuzenrat en de andere versieren te bekijken en een crêpe te eten.

Vrijdag had ik Adam in de ochtend. Het regende en Candice was weer een tijdje weg, dus hebben Adam en ik gezellig samen koffie gedronken met een muffin erbij. Verder hebben we weer gespeeld en tv gekeken. Toen ik eigenlijk klaar was vroeg Candice of ze misschien even kon slapen, dus hebben Adam en ik nog een tijdje langer op de bank gezeten met de tv aan. Ilaria kwam om hier pizza te maken, want van de Italianen moet je het leren. Adam en ik hebben haar bij de luas stop opgehaald zodat Adam nog even in zijn mooie, gele regenjas en zijn laarsjes door de regen kon rennen en in de plassen kon springen. De pizza’s waren goed gelukt en nadat ik Ilaria weer naar huis had gebracht met de auto heb ik nog een film gekeken.

Op de eerste zaterdag na de lockdown moest het natuurlijk de hele dag regenen. Mijn gezin had bedacht dat het wel een leuk idee zou zijn om ergens die dag de kerstboom op te zetten en het huis te decoreren. Vooral Daniel was hier enorm enthousiast over en heeft mij wel tien keer gevraagd of ik wilde helpen met het versieren. Nadat we het huis versierd hadden ben ik naar het centrum gegaan om met Anna, Jessica, Ilaria, Rebecca en Malika uit eten te gaan. We konden zonder problemen een tafel krijgen bij Porterhouse wat een soort pub/bar is. Voor het eerst in drie maanden konden we weer eens binnen zitten wat wel eens een keertje leuk is. Om dit even goed te vieren hebben we dan ook alcohol besteld waarbij de serveerder aan mij voor de grap voeg of ik met Margarita een cocktail of een pizza bedoelde toen de rest aan het bier ging. Ja vriend, wat denk je zelf. Na twee uur werden we weggestuurd (want dat is tegenwoordig de regel) en hebben we nog een rondje door het centrum gelopen wat ook helemaal in kerstsfeer is. Daarna hebben Ilaria en ik de luas naar huis genomen waarbij we nog helemaal bevroren zijn aangezien het in de luas kouder was dan buiten. En buiten was het 2 graden, dus dan is een half uur in -10 zitten toch een tegenvaller. Ik had het zo koud dat ik in een trui en met sokken aan geslapen heb, maar het was een leuke avond.

Op zondag hadden we bedacht dat we wel even heel rebels naar Bray konden gaat wat net in county Wicklow ligt (waar we dus niet mogen komen). Adam kwam die ochtend nog twee keer mijn kamer in met de woorden ‘go away’, ach ja soms is het ook best een lief kind. Toen ik mijn tas aan het inpakken was en daar een stuk pizza voor de lunch in deed (verpakt in aluminiumfolie) probeerde Adam het nog af te pakken met de mededeling dat hij ook wel zin in een stukje pizza had. Tja, vergeet het maar, had je maar lief moeten doen. Anna was zo lief om voor chauffeur te spelen en nadat ze Rebecca en Malika had opgehaald was het mijn beurt. Daniel en Adam stonden mij heel vrolijk uit te zwaaien waardoor de andere even dachten dat ik hele lieve, schattige kinderen heb (zijn ze overigens soms ook best). We hebben Ilaria opgehaald en zijn toen doorgereden naar Bray waar we lunch op de rotsen naast de zee hebben gegeten. Daarna hebben we nog een stukje langs de zee gelopen, maar het was koud en aangezien we nu weer binnen koffie kunnen drinken hebben we hier dankbaar gebruik van gemaakt. Na de koffie was het weer tijd om naar huis te gaan wat helaas ook het einde van een heel leuk weekend betekende.

Week 17 Ik ben twee en ik zeg nee, nee, nee, nee

23-29 november

Adam komt meer en meer in zijn terrible two waar ik enorm van mag genieten. Zijn standaard antwoord is ‘no’ of ‘nope’ en hij wil alleen dingen doen waar hij zin in heeft. Zijn favoriete uitspraken tegen mij zijn: ‘go away’ en ‘leave me alone’ waar hij zo nu en dan heel serieus bij kan kijken of begint te gillen. Soms gilt hij al dat ik hem alleen moet laten als ik twee meter bij hem vandaan ben, dus hem nooit kan aanraken of zoiets. Ik kan het wel vergeten dat hij met mij mee wil gaan naar de speeltuin of het park waardoor ik altijd met hem thuis ben op dit moment. En dan is vijf uur ‘come and get me’ of ‘I am your cat’ spelen toch echt wel even heel lang. Bij de ‘come and get me’ game moest ik in het begin vaak achter Adam aan rennen om hem te pakken, maar nu moet het meestal met een stuk speelgoed. Ik moet dan met mijn auto zijn auto pakken of iets in die richting. Hij begint nu ook met de ‘imagine’ games wat wel heel schattig is, hij is dan mijn kat en ligt al miauwend op mijn schoot of hij is een baby en ik ben de mama. Ook hebben we zeker een uur met twee varkentjes gespeeld die dan samen lopen en de een valt waardoor de ander hem moet redden. Of de varkentjes spelen verstoppertje op dezelfde plek. En Adam en ik spelen ook heel vaak gewoon verstoppertje op de bank waarbij we ons achter een klein kussentje verstoppen, maar het voordeel hiervan is dat ik gewoon op de bank kan blijven zitten.

Dinsdag waren Marshall en Candice thuis en heb ik geprobeerd om Adam mee te nemen naar de speeltuin. Hij was niet bijzonder gemotiveerd en liep al huilend aan mijn hand omdat papa en mama thuis waren. Na twee minuten begon hij tegen te stribbelen en wilde hij naar huis toe, wat ik toen maar gedaan heb. Ik had geen zin om weer de hele weg naar de speeltuin een huilend kind mee te sleuren.

Ook woensdag heb ik geprobeerd om Adam mee te nemen naar het bos, maar ook deze poging is mislukt. Candice probeerde me nog te helpen door tegen Adam te zeggen dat hij in de auto kon gaan (wat hij altijd heel graag wil), waarop zijn antwoord was dat mama dan moet rijden. Nee mama gaat niet mee, Simone gaat wel een rondje met je door het bos lopen, maar nee dat vond Adam niet de bedoeling. Mama moet ook mee waarop Candice nog vroeg of hij misschien mijn rijkunsten niet vertrouwd. Adam had er allemaal geen zin in, dus moest ik maar weer met hem binnen spelen. Tien minuten later vroeg Candice of ik anders met haar mee wilde naar Dun Laoghaire waar zij naar de tandarts moest en dan kon ik in die tijd wel een rondje met Adam langs de zee lopen. Hier werd ik wel even heel gelukkig van aangezien de lucht strak blauw was en ik dan altijd heel graag naar buiten wil. Het was wel heel koud en het waaide wat, maar Adam en ik hebben van ons rondje wandelen genoten. Op de terugweg kwam Candice nog met het goede idee om lunch te gaan halen bij Vanilla pot.

Donderdag en vrijdag had Adam gelukkig hele goede dagen met een opperbest humeur wat het leven voor mij een stuk makkelijker maakt. Hij heeft gezellig met mij gespeeld, was de hele tijd vrolijk en heeft hij me niet al te vaak verteld dat ik weg moet gaan. Donderdag was Candice nog ziek in de middag waardoor ik de kids twee uurtjes extra had en ik Daniel en Adam mee kon nemen naar de speeltuin. Daar zijn Cristina en Lori dan ook wat het voor mij altijd wel gezellig maakt. En de kinderen hebben heel leuk met elkaar gespeeld wat ook altijd een bonus is. Adam heeft ontdekt dat het ook een heel leuk spelletje is om zich half achter mijn been te verstoppen als we aan het lopen zijn en dan er weer naast me te komen om ‘suprise’ te roepen. Hij deed dit op de weg van de speeltuin naar Cira haar huis waar ik Daniel op moest halen, soms ook als er een wild vreemd iemand voorbij komt lopen. Ergens lach ik me kapot en ergens probeer ik ook te doen alsof het kind niet van mij is (wat moeilijk is als hij je hand vasthoudt) maar gelukkig vinden de voorbijgangers het heel schattig en grappig.

Vrijdag heb ik nog een aantal suggesties gedaan voor Adam wat we allemaal konden gaan doen die dag, maar helaas wees hij ze allemaal weer af. Een van de eerste dingen die hij heel serieus zei was: ‘we are not going out’, dus ja dan spelen we maar weer een dagje ‘come and get me’.

Verder hebben Marta en ik maandag, dinsdag en woensdag weer een rondje gelopen waarbij we dinsdag nog zeiknat zijn geregend. Steeds meer huizen/winkels worden gedecoreerd met kerstversiering wat heel leuk is om te zien. Donderdag heb ik met Rebecca een rondje gelopen en toen vond ik het wel weer leuk geweest voor die week. Vrijdag was het heel mooi weer, de zon scheen, dus dan kan het niet beter. Dus Ilaria en ik zijn naar Dundrum gelopen om een ijsje te eten bij Gino’s. Toen ik thuis kwam begon Daniel pizza’s te maken met een pakket wat ze van de school hadden gekregen. Ik heb nog met eentje geholpen en ze waren heel lekker wat een goed begin was van het weekend.

Dit weekend was het laatste weekend van de lockdown. Zaterdag ochtend appte Candice me met de vraag of ik ook pannenkoeken wilde aangezien zij dat voor het ontbijt aan het maken waren. Daar ben ik altijd wel voor in, want pannenkoeken met nutella is altijd een goed ontbijt. Ik had met Anna, Jessica, Rebecca en Malika voor de verandering in Stillorgan Village afgesproken en vanaf daar zijn we samen naar Deer park gelopen. We zijn weer onder de overkapping naast het cafe gaan zitten en dit keer stond er opeens muziek aan wat het nog een heel stuk gezelliger maakten. Na een uur begonnen we het koud te krijgen, dus zijn we een rondje door het park gaan lopen. Dat hadden we al snel wel weer gezien, dus besloten we dat het een leuk idee was om naar Blackrock te lopen en vanaf daar naar Seapoint te gaan. Vanaf daar ben ik met Malika weer naar huis gelopen waar ik om zes uur weer thuis kwam. In de zeven uur dat ik van huis ben geweest heb ik het gepresteerd om 24 km te lopen wat toch wel een nieuw record is.

Voor zondag hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om iets minder te lopen, dus had ik gevraagd of ik de auto kon gebruiken. Ik heb Ilaria opgehaald en samen zijn we naar Killiney hill gereden waar ook Anna en Jessica waren. We zijn de heuvel opgelopen waar we weer een mooi uitzicht over een deel van Dublin hadden. Nadat we genoten hebben van onze lunch met een uitzicht op de zee zijn we weer naar de auto gelopen om naar Dalkey te rijden. Ook daar hebben we een stukje gelopen en afscheid van Anna genomen die een date had. Wij zijn nog naar Dun Laoghaire gereden om weer ijs van Scrumdiddlys te halen en het op dezelfde plek als vorige week te eten. Daarna hebben we nog Dobble gespeeld wat de nodige hilariteit opleverden. Vooral omdat ik het woord Yin-Yang nogal grappig uitspreek volgens Ilaria die elke keer als ik het zei niet meer bij kwam. En Jessica en ik vonden dat Ilaria vals speelde waar zij het natuurlijk niet mee eens was. Verder waaiden sommige kaarten regelmatig weg omdat Jessica en Ilaria net iets te fanatiek waren en de kaarten in elkaars hand bleven gooien waardoor ik de eer had om ze van de grond te vissen. Al met al was het een super geslaagd weekend en kunnen we er wel weer een week tegenaan.

Killiney Hill:

Dalkey:

Dun Laoghaire:

Week 16 Stemvervormer en een nieuwe baby

De week begon goed met Adam die niet gemotiveerd was om met mij mee te gaan naar de speeltuin op maandag. Hij heeft de hele weg (ongeveer 10 minuten in zijn tempo) aan mijn hand gehuild. Gelukkig stopte hij er vrij snel mee toen hij Sebastian in de speeltuin zag waar hij mooi me kon spelen. Is ook heel prettig voor mij, want dan kan ik met Cristina praten. Verder heb ik de jongens vooral binnen vermaakt op de dinsdag en woensdag middag. Daniel heeft een nieuw spelletje bedacht waarbij ik hem moet omtoveren in een babymeisje. Ik moet dan gaan slapen en wordt wakker van de tanden fee die geld komt brengen. Opeens zie ik dan ook iets op de grond liggen (Daniel) wat een baby blijkt te zijn. Ik moet hem een luier opdoen en hem omtoveren in een meisje waarbij ik wat lipstift, mascara en nagellak opdoe en hem een jurkje aantrek (allemaal doen alsof natuurlijk). Vervolgens gaan we samen slapen waarbij hij in mijn armen ligt en ik hem de hele nacht moet knuffelen of een arm om hem heen moet slaan. De volgende dag doe ik hem in de buggy en gaan we ergens naar toe en dat is het wel een beetje.

Maandag, dinsdag en woensdag heb ik in de avond weer een rondje met Marta gelopen waarbij we op de woensdag nog een echte storm hadden. Zo nu en dan moesten we elkaar vasthouden zodat we niet omver waaiden en waren we bang dat er nog een keer een tak af zou breken, maar we hebben het overleefd en we zijn veilig weer thuis gekomen.

Dinsdag heb ik nog met Ilaria koffie gedronken en een rondje gelopen en woensdag heb ik dat met Monica gedaan. Donderdag en vrijdag waren mijn vrije dagen deze week waarbij Marshall en Candice thuis waren. Donderdag ben ik voor een koffie naar Dundrum gegaan met Marta, Anna en Anna wat altijd gezellig is. Vrijdag ben ik weer naar Dundrum geweest om koffie te drinken met Magda, maar die was helaas heel jong dus ik denk niet dat ik die vaker zal zien. Dat was de week wel een beetje, niks spannends maar ergens best prima zo. ’s Avonds hebben we nog met de laatste helium ballon gespeeld van Daniel zijn verjaardag. Marsh had al een keer eerder uit de andere ballonnen wat helium gezogen met Daniel en toen waren ze gaan praten. Dit keer hadden ook Candice en ik de eer om twee keer aan de beurt te zijn en dan wat leuks te zeggen waarbij vooral de kinderen niet meer bijkwamen. Marsh merkte nog op dat we nu als Adam klonken als we praten. Ja dat was wel het hoogtepunt van mijn week.

Zaterdag en zondag moest ik werken, maar gelukkig had ik de ochtenden van 7:30-12:30 zodat ik daarna nog iets kon doen. Ik had helaas geen auto, dus heb ik ze maar thuis vermaakt.

Zaterdag middag had ik met Anna, Jessica, Ilaria en Francesca in Dun Laoghaire afgesproken om bij Scrumdiddlys een ijsje te eten. Candice was zo lief om me even te brengen, want die vond het veel te ver om te gaan lopen. Het zou in 8,1 km moeten kunnen als je de snelste route neemt, maar ze zei aan het begin van de week al dat we (in elk geval een weg, heen of terug) wel met de auto zouden gaan. We hebben eerst een rondje met de jongens gelopen en daarna zijn zij terug gegaan en heb ik de rest opgezocht. We hebben een ijsje gehaald, wat niet een ijsje is, maar gewoon een flinke beker vol. En daarmee zijn we naar een soort van park gegaan met uitzicht op de zee. Daar hadden ze picknicktafels zodat we voor de verandering eens een keertje niet op de grond hoefden te zitten, maar op een echte bank. Na een tijdje was er nog een oudere vrouw die probeerde weg te rijden uit haar parkeerplaats. Toen ze achteruit reed raakte ze de voorkant van de auto die naast haar stond. Ze schrok er even van, maar reed toen gewoon weg zonder te kijken hoe groot de schade was. Dit was toch wel weer het hoogtepunt van onze week. We hebben de zonsondergang gezien, die helaas niet heel bijzonder was die dag. Daarna begon onze reis terug naar huis. Francesca heeft heel rebels de bus genomen, dus bleven we nog met vier over. Eerst zijn we naar het shopping centre in Blackrock gelopen waar Anna brood moest kopen. Daar hebben we afscheid genomen van Jessica die vanaf daar naar huis ging. We zijn langs Anna haar huis gelopen en vanaf daar zijn Ilaria en ik via Stillorgan Village naar huis gegaan. Deze weg was ongeveer 12km (ik heb er 2,5 uur over gedaan), wat dus zeker niet de kortste was, maar wel de gezelligste. Het avondeten stond weer voor me klaar en verder heb ik weinig meer gedaan.

Zondag had ik na het werk met Rebecca afgesproken bij Mugg Ugly. Ilaria appte me dat zij en Francesca had afgesproken bij het Leopardstown shopping centre met de vraag of wij daar ook naar toe wilde komen. Daar hadden we nog wel zin in, dus zijn wij daar ook maar naar toe gelopen. Omdat het alweer mooi weer was met een blauwe lucht en een zon vond ik het wel een keer tijd voor ijskoffie. We hebben een tijdje buiten op ronde, stenen ballen gezeten, maar opeens werd het bewolkt en koud. We hebben nog een klein stukje gelopen, maar iedereen was er wel klaar mee en we zijn naar huis gegaan. Toen ik net in mijn kamer zat kwam Daniel op mijn deur kloppen dat de buren pizza hadden gebracht met de vraag of ik misschien ook wat wilde. Verder hebben de jongens nog een groot fort gebouwd in de woonkamer van de bank, kussens en stoelen wat hun grootste hobby is (totdat ze het weer op moeten ruimen).

Dat was het wel voor deze week (sorry, het is een vrij saai verhaal geworden), misschien dat volgende week wat spannender wordt. Volgende week is ook de laatste week van de lockdown waar we allemaal naar uitkijken.

Week 15 Gepakt door de politie

9-15 november

Vanaf deze week ga ik vijf uur per dag werken omdat Candice de rest van het jaar thuis blijft. Dit omdat het werken op de ambulance gevaarlijk is als je zwanger bent en ze nu al veel ziek is. Voor mij is dit best een beetje een tegenvaller aangezien de kinderen wat lastiger zijn als ze weten dat mama thuis is en ze ook gelijk minder goed naar mij luisteren.

Maandag moest ik de ochtend werken. Ik heb Daniel kaar gemaakt voor school en daarna Adam meegenomen naar de speeltuin. Daar had ik met Cristina afgesproken, dat is een vriendin van Monica en zij heeft altijd een jongetje (Sebastian van 1,5) thuis. Adam en Sebastian hebben gezellig samen gespeeld wat mijn leven een heel stuk gemakkelijker maakt, want dan kan ik mooi praten terwijl ik kijk of mijn aapje zichzelf in leven houdt. ’s Middags heb ik met Ilaria een stukje gelopen en ’s avonds nog met Marjoleine gefacetimed.

Dinsdagochtend had Sandra (een paar huizen verderop) of ik twee uurtjes op Ollie van 1,5 kon passen. Dat vond ik geen probleem en wat extra geld is altijd welkom. De vader was thuis toen ik kwam en heb een beetje met Ollie gespeeld. Toen de vader wegging zei hij dat ik Ollie mee kon nemen voor een wandeling en de buggy en zijn skipakje werden klaargelegd. Na een tijdje spelen wilde ik Ollie in zijn skipakje hijsen, maar daar was hij het niet helemaal mee eens. Ik heb hem weer even laten spelen om vervolgens nog een poging te doen. Hij begon weer tegen te stribbelen en zijn voeten eruit te trekken. Ik besloot om hem maar wat beter vast te pakken in de hoop hem er dan in te krijgen, maar toen werd hij boos. En dan niet gewoon boos, maar een woede-uitbarsting die ik nog nooit bij zo’n kleintje heb gezien. Hij begon te krijsen en klom op de trap omhoog naar de kamer van zijn broer en zus waar hij in een bed ging zitten om alle knuffels op de grond te gooien. De tweede keer dat hij naar boven ging, greep hij de badmat van de badrand om die op de grond te gooien. Na hem drie keer naar beneden te hebben getild vond ik het wel mooi geweest en heb ik het traphekje dicht gedaan. Toen begon hij bij de voordeur met schoenen te gooien en ook de mat bleef niet op dezelfde plaats liggen. Na een half uur was meneer toch wel een beetje moe en is hij huilend onder een tafeltje in slaap gevallen. Daar heeft hij, liggend op de grond, een uur geslapen totdat de ouders weer thuiskwamen. Sandra moest hier heel hard om lachen en het bleek dat hij al sinds 5 uur die ochtend wakker was en hierdoor nogal chagrijnig was. En dit blijkt nog mee te vallen, want hij is vaak de halve nacht wakker en dan wil hij Peppa Pig kijken wat dan ook gebeurt. Toen ik thuis kwam vertelde Candice mij dat hun buren een tijd terug verhuist zijn omdat die kinderen nooit sliepen ’s nachts sliepen en dat de ouders de kinderen absoluut niet aankunnen en ze alles geven wat ze willen. Tja dat verklaart een hele hoop.

Opeens zijn mijn kinderen schatjes, dus ik was blij om Adam weer te vermaken. Hij heeft heerlijk in de wasbak met een haai gespeeld waarbij ik zijn kleren maar uit heb getrokken en hij daar prinsheerlijk in zijn luier zat. ’s Middags heeft Candice Daniel meegenomen naar een vriendje die wat verder weg woont (in een ander county zelfs, foei, foei), dus had ik weer alleen Adam. Die kon het niet helemaal waarderen dat mama voor de derde keer die dag zonder hem wegging. Nadat hij een tijdje gehuild heeft en niks anders dan mama wilde heb ik hem meegenomen naar Fernhill waar hij gelukkig wel vrolijk heeft rondgelopen. ’s Avonds kwam Marta weer een film kijken en hadden we besloten om maar alvast een kerstfilm te kijken aangezien Marta zo ongeveer heel Netflix al gezien heeft.

Woensdag was een rustig dagje waarbij ik de jongens een middag vermaakt heb. En ’s avonds heb ik weer een rondje gelopen met Marta. Op donderdag hadden we onze wekelijkse koffie date in Dundrum waarbij iedereen, behalve Monica, er was. Na deze gezelligheid moest ik de middag werken waarbij ik Daniel bij Cira moest brengen en halen. Tussendoor ga ik altijd met Adam naar de speeltuin en Cristina was daar ook weer. Er was nog een andere minder, Lori, met twee kinderen. Omdat het zo gezellig was heb ik de jongens, na het ophalen van Daniel, weer meegenomen naar de speeltuin waar ze nog een tijd leuk hebben gespeeld. ’s Avonds heb ik voor de verandering weer een rondje gelopen met Marta. Onderweg zagen we nog een vos lopen, we dachten eerst dat het een kat was, maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat het toch echt een vos was.

Vrijdag moest ik de morgen werken. Toen ik bijna klaar was zei Candice opeens dat ze zich heel goed voelde en we eigenlijk best wel uit konden gaan voor de lunch. Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen, dus zijn we snel in de auto gesprongen en naar Dundrum gereden. We waren van plan om ergens een burger te halen en die in de speeltuin op te eten zodat Adam kon spelen. Helaas was de speeltuin dicht en ook de plaats waar Candice de burger wilde halen. Gelukkig was Mad Egg wel open, dus hebben we daar een lekkere burger gehaald om te delen en nog wat patat daarbij. Ook Adam heeft ervan genoten. En dan vooral van het op het knopje drukken van de lift en daar heel vaak in te willen. ’s Middags heb ik met Rebecca een rondje gelopen en ’s avonds hadden we take away van de chinees. Een goed begin dus van het weekend.

Zaterdag heeft het overdag redelijk wat geregend, maar gelukkig was het om vier uur droog wat onze verzameltijd in Dundrum was. We hadden bedacht dat het wel een leuk idee zou zijn om met z’n alle te gaan drinken. Anna haar hostparents kwamen met deze suggestie toen ze veel mensen in Blackrock zagen drinken op de straat en ook Candice zei dat het een goed idee was om ons op te vrolijken. En ja, als die het ons zo aanmoedigen om te gaan zeggen wij natuurlijk geen nee. We hadden een mooie plek gevonden in een soort doorgang waarbij er aan twee kanten muren waren en we een dak boven ons hoofd hadden. Dat was heel prettig op deze herfstdag, want het waaide behoorlijk. Hier konden we ook mooi een spelletje spelen om onszelf wat te vermaken. Je kreeg een woord wat je moest uitbeelden en de teamgenoten moesten het raden. We hadden allemaal honger, dus zijn we al om vijf uur naar de Tesco (supermarkt) gelopen om eten te halen. Ze hebben daar eten als kip, worstjes en aardappeltjes in plastic zakken wat ’s avonds nog maar tussen de 50 cent en 1 euro kost. We hebben er ook wat alcohol bij gehaald en zijn toen weer op onze plek gaan zitten. Na deze vorstelijke maaltijd hebben we weer een spelletje gespeeld waarbij je dit keer de woorden moest omschrijven zodat je teamgenoten het konden raden. Net toen de helft van ons klaar stond om weg te gaan kwam de Garda (politie) eraan gelopen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je in een groep op de straat hangt tijdens een lockdown en drinken op de straat is officieel verboden. De vijf die stonden liepen snel weg en de Garda vroeg ons wat we aan het doen waren. Ze wachten het antwoord niet af en zeiden dat we ons drinken en ons afval mee moesten nemen en weggaan. Marta was zo sociaal om ‘thank you’ te zeggen waarop ze zeiden: ’don’t thank me lady.’ En dat was het dan, dus we hebben onze spullen gepakt en zijn een rondje gaan lopen. Overigens weet iedereen hier dat de politie niet zoveel doet en bijzonder weinig kan doen, dus dit is wat er gebeurd. Na een klein rondje vonden we het wel weer leuk geweest en zijn Ilaria en ik samen naar huis gelopen.

Zondag hadden we in Stillorgan Village afgesproken en zijn we vanaf daar naar Blackrock gelopen om koffie te halen. Het weer was niet geweldig, maar het was droog wat voor ons altijd een reden is om erop uit te gaan. Een aantal van de groep vond het een goed idee om op de bankjes in het winkelcentrum te gaan zitten en een soort picknick te houden. Sara en ik vonden dit idee minder goed en zijn buiten nog even een rondje gaan lopen. Toen ik even later in de supermarkt was met twee anderen was de Garda (politie) langs komen lopen en die had tegen de andere vijf gezegd dat het prima was dat ze daar zaten. Ze vroegen alleen om een mondkapje op te doen als je niet aan het eten bent. Juist, officieel mag het niet, maar de Garda vindt het allemaal wel prima hier. Daarna hebben we nog een rondje gelopen, maar het was koud dus iedereen is weer op tijd naar huis gegaan.

Week 14 Zullen we anders nog een stukje gaan lopen?

2-8 november

De week begon goed met een vrije dag op maandag. Samen met Monica ben ik naar Dundrum gelopen om wat te drinken en weer terug te lopen. Toen we weggingen was de lucht strak blauw met een regenboog. Helaas duurde het niet lang totdat er op magische wijze regen uit die lucht kwam waar opeens ook wolken te zien waren. Ik had natuurlijk weer eens geen regenjas bij me, want ja de lucht was blauw. In de middag heb ik niet zoveel gedaan, Candice was aan het opruimen en kwam daarbij vier grote paaseieren tegen die ik mocht hebben. Aan het einde van de middag kwam Marta hier om een film te kijken. Na de film heb ik nog een stukje met haar richting haar huis gelopen.

Dinsdag had ik met Rebecca afgesproken om koffie te drinken bij Mugg Ugly. Net toen ik weg wilden gaan kwam Candice aangereden met koffie voor Marshall en mij. Dit vond ik natuurlijk geen probleem, want dat scheelt mij weer koffie kopen. Daarna heb ik Adam mee naar het park genomen om een rondje te lopen en te genieten van de zon. In de middag had ik allebei de jongens nog een uurtje zodat Marsh en Candice de auto op konden halen. Na het eten heb ik weer een rondje met Marta gelopen

Woensdag en donderdag moest ik van 10-17:30 werken. Candice was nog altijd thuis omdat ze een ‘break’ nodig heeft van haar werk en er blijkbaar allemaal niet zoveel zin in heeft. Dat maakt het er voor mij niet makkelijker van aangezien de kinderen ook graag hun moeder willen zien, maar ik ze moet vermaken. Woensdag heeft Candice nog lunch gemaakt voor mij en Adam waardoor ik een bagel had met kip en nog wat andere dingen erin en wat chips ernaast wat zo uit een restaurant kon komen. ’s Avonds ben ik weer met Marta gaan lopen en zijn we naar Dundrum gegaan. Daar was alles al helemaal in kerstsfeer wat heel leuk was om te zien. Donderdag ben ik met de jongens naar Fernhill gegaan om ze lekker te laten rondrennen en de herfstkleuren te zien. ’s Avonds heb ik zelf nog een rondje met Rebecca gelopen zodat ik weer even het huis uit was.

Vrijdag heb ik met Marta en Anna koffie gedronken in Dundrum waar we weer een blauwe lucht met een zon hadden. ’s Middags moest ik werken en had Candice met een vriendin afgesproken in het park, dus kon ik mee. ’s Avonds hebben we pizza gegeten en toen vond ik het wel weer mooi geweest voor die week.

Zaterdag hadden we om 12 uur in Deer park afgesproken om koffie te drinken en op de grond te zitten. Eigenlijk had er niemand iets te vertellen, want we maken door de lockdown vrij weinig mee op het moment. We besloten om maar een stukje te gaan lopen en we kwamen via Blackrock bij Seapoint uit. Daar hebben we op de muur gezeten om te kijken naar alle idioten die denken dat 12 graden een goede temperatuur is om te gaan zwemmen in de zee. Vanaf daar ben ik Met Rebecca en Malika richting huis gelopen. Toen ik thuis kwam vertelde Marsh me dat Candice zich niet heel lekker voelde (tja vertel ons eens iets nieuws). Even later kwam ook Candice de keuken in en vroeg Marsh of ze me misschien de reden wilde vertellen dat ze zich niet zo goed voelt. Ze zei dat er een onverwachtse familie uitbreiding komt. Oftewel ze is nu 5 weken zwanger. Dit is nogal een verrassing aangezien zij niet zeker wist of ze een derde wil en Marsh twee weken geleden nog tegen mij zei dat hij absoluut geen derde kind wil, maarja dat is nu te laat.

Zondagochtend appte Marshall mij of ik ook pannenkoeken wilde, want die was hij aan het maken. Aan het begin van de middag had ik met Rebecca afgesproken bij Mugg Ugly. Vanaf daar zijn we een rondje gaan lopen door Central park wat nogal tegenviel. Het was vooral een terrein waar mensen nodig die zorg nodig hebben. Maar er was een bankje en de zon scheen, dus wij waren best heel gelukkig. Er kwam nog een oude man langslopen (hij was ergens in de 80, ik weet het niet meer precies) die een heel gesprek met ons begon en vroeg of wij in het gebouw werken. We wish, maar nee. Meneer vond het maar onzin dat hij van de zusters met een stok moest lopen waar hij ergens best gelijk in had, want hij kon prima zonder. Ondertussen zagen we nog een eekhoorntje lopen die hier in alle parken veel zitten. ’s Avonds had ik met Marta, Ilaria en Francesca afgesproken in Dundrum om te eten. We hebben een burger gehaald bij five guys en dat aan een van de picknicktafels opgegeten. Ik ben samen met Ilaria naar huis gelopen en onderweg zagen we nog een vos dichtbij het park.

Dit was het einde van mijn wandelweek. Ik heb het gepresteerd om 116 km te lopen wat gemiddeld 16,7 km per dag is. Is die lockdown toch nog ergens goed voor.

Week 13 Happy Halloween

26 oktober-1 november

De week van Halloween betekende ook de week van de schoolvakantie waardoor er opeens twee schreeuwende kinderen rondrennen in plaats van een. Maandag was een bank holiday (don’t ask me why), maar ik had een dag vrij zodat ik wat leuks kon gaan doen. Dit is in lockdown tijd nogal een uitdaging, maar ik had toch een prima dagvullend programma. Eerst ben ik met Rebecca koffie gaan drinken bij Mugg Uggly en het op te drinken in een park. Helaas hadden meer mensen die idee en moesten we toch zeker twintig minuten wachten op onze koffie. Vervolgens ben ik door gelopen naar Deer park om Marta, Sara, Ilaria en Francesca te zien. We hebben eerst gezellig een rondje door het park gelopen, maar sommige mensen hadden koffie nodig. Ook hier stond een lange rij waar we niet zo heel veel zin in hadden en opeens zagen we een regenboog. Niet veel later kwam er regen uit de half blauwe lucht (heel bijzonder, hier kan dat gewoon), maar gelukkig vonden we naast het cafe een overkapping waar we onder konden zitten. Er waren meer slimme mensen met dit idee en die mensen zaten ook allemaal in groepen van vijf of zes, dus ons schuldgevoel was ook gelijk verdwenen. Marta had toevallig uno bij zich, dus we hebben ons goed vermaakt. Na dit alles ben ik met Ilaria naar huis gelopen wat voor mij ruim een uur is en voor haar nog een half uur verder, waardoor ik precies op tijd thuis was voor het avondeten en een avondje niks doen.

Dinsdag en woensdag moest ik de kinderen vijf uur per dag zien te vermaken. Ik heb wat met ze geknutseld voor Halloween, een rondje gelopen en met de vallende bladeren gespeeld. Marta had vrij en verveelde zich, dus heb ik haar met de jongens meegenomen naar Fernhill zodat het voor mij ook nog een beetje gezellig is. Verder heb ik een rondje gelopen met Monica en een rondje gelopen met Marta aangezien dat mijn nieuwe hobby is. Donderdag was ik vrij en heb ik helemaal niks gedaan wat ook wel eens een keer leuk is. Candice had die dag daarvoor een Afrikaans ontbijt iets gebakken, dus zijn we daar de dag mee begonnen met koffie. Verder heeft ze ook nog een lunch voor me gemaakt, dus het zat mee die dag, op de regen na want ik denk niet dat het veel droog is geweest die dag.

Vrijdag moest ik om zeven uur beginnen zodat Marshall een keertje uit kon slapen en Candice erachter kwam dat ze laat moest werken, dus ze dit eigenlijk heel goed gepland had. Het zag er buiten uit alsof het een mooie dag zou worden met een blauwe lucht en zelfs ergens een beetje zon, dus ben ik met de kids naar het park gelopen. We waren er nog niet heel lang toen het wat begon te regenen. Gelukkig waren ze hout en stenen aan het verzamelen om een ‘kampvuurtje’ te maken onder een boom waardoor we droog stonden. Twee minuten later belde Candice mij al om te vragen of ze ons ook even moest komen halen met de auto. Maarja ik ben als Nederlander wel wat gewend en vijf minuten later was het ook alweer droog. We hebben nog een rondje door de wijk gelopen om de gedecoreerde Halloween huizen te bekijken en daarna zijn we weer naar huis gegaan om weer wat te knutselen. In die tijd heb ik maar even de mandarijnen en bananen gedecoreerd waar Marshall heel hard om moest lachen.

Om twaalf uur was ik vrij om te gaan en ben ik naar Sandyfort gelopen om met Marta en Sara te gaan lunchen. We hadden geluk dat er buiten een picknicktafel vrij was zodat we een fatsoenlijke plek hadden om te zitten. Daarna ben ik met Marta naar Dundrum gelopen waar ik nog wat voor Halloween heb gekocht en nog iets voor Candice moest kopen. Vanaf daar ben ik weer vrolijk naar huis gelopen waardoor de teller op 18,8km stond en ik door mijn hostparents werd aangekeken alsof ik gek ben.

Zaterdag was het dan eindelijk Halloween waar Daniel al een aantal weken naar had uitgekeken. Het was nog even spannend wat het weer zou gaan doen aangezien ze weer eens regen gaven en we de dag weer begonnen met een regenboog. Gelukkig viel het allemaal mee en was het halverwege de ochtend weer droog. Ik ben met Marta, Rebecca, Ilaria en Francesca naar Deer park gegaan om daar ons eigen verkleedfeestje te vieren. We hebben weer onder de overkapping gezeten met genoeg snacks om het twee uur vol te houden in de kou en de wind. Na nog een aantal potjes Dobble te hebben gespeeld ben ik met Rebecca naar huis gelopen. Daar kon ik gelijk Daniel helpen met het verstoppen van snoep in de voortuin. Samen met twee andere huizen hadden ze afgesproken dit te doen en de kinderen het daarna te laten zoeken. Bij een van de andere huizen hadden ze een soort chocomelk met rum gemaakt zodat Candice en ik nog even aan de zuip konden terwijl de kids aan het zoeken waren. Later op de avond zijn we met alle kinderen naar de ‘green’ geweest waar ze allemaal verkleed rond konden rennen. Adam vroeg of ik weer even als een heks kon lachen waardoor hij zich half van schrik en half lachend omdraaide en weg wilde rennen, maar daardoor vol tegen een been van een andere vrouw aanrenden waardoor Marshall, Monica en ik niet meer bij kwamen. We stonden als volwassenen nog best redelijk uit elkaar, maar er stonden nog altijd te veel mensen toen de Garda (politie) langs kwam rijden en vlak bij ons de auto weer omkeerden zonder ook maar iets te zeggen. Dus blijkbaar vinden ze het allemaal wel prima hier.

Zondag moest ik werken, maar Candice was niet in de mood om naar haar werk te gaan, dus bleef ze ook thuis. Marshall wilde wel graag lasagne eten, dus hadden we haar de avond daarvoor de keuze gegeven tussen lasagne maken of naar haar werk gaan waardoor ze voor het eerste ging. Het was de bedoeling dat ik mijn uren die dag gewoon zou houden waardoor ik nog wel de eer had om de kinderen een dagje te vermaken. ’s Ochtens zei ze opeens dat ik ook wel de dag vrij mocht hebben als ik liever naar mijn vrienden ging, maar aangezien ze toch de hele dag regen gaven heb ik daar maar voor bedankt. Als de moet kiezen tussen een dag Netflix kijken of de kinderen vermaken wat nog wat oplevert, is de keuze al snel gemaakt. Candice en ik hebben samen de kinderen meegenomen naar Cabinteely park voordat het echt begon te regenen. Al begon het al wel wat op het moment dat we de auto uitstapten, maar de echte regen kwam toen we weer thuis waren. Verder hebben we dus de hele middag binnen gespeeld en ’s avonds heb ik nog met Madlen gefacetimd wat altijd gezellig is.

Week 12 Countdown to the lockdown

19-25 oktober

De week begon goed met een regenachtige, lange werkdag op maandag waarbij ik van 6:30-15:30 de kids had zodat Candice kon slapen. Gelukkig kon ik nog wel even met Adam naar het park lopen om een eekhoorntje te spotten en op de weg terug naar huis wat vogels te laten schrikken. Dit was ook de dag waarop het bericht definitief kwam dat Ierland vanaf donderdag in lockdown gaat. Dit betekent dat alle niet essentiële winkels dicht gaan net zoals kappers en restaurants, je het ov alleen mag gebruiken als dit echt voor het werk moet en we nog maar 5km van huis mogen. Dat klinkt dus echt als een top leven voor de komende zes weken.

Dinsdag had ik een dagje van vijf uur waarbij ik alleen Adam hoefde te vermaken. Daarna had ik met Ilaria afgesproken om in Carrickmines koffie te drinken waarbij ik Candice maar even gevraagd heb of ik de auto kon gebruiken aangezien het weer eens regende. Gelukkig kan je bij het winkelcentrum altijd wel onder een afdakje schuilen en kon ik daarna Ilaria met de auto naar haar huis brengen. ’s Avonds ben ik naar Dundrum gegaan om daar met Marta, Carlotta en nog twee andere wat te gaan eten nu het nog een soort van mag. Mijn gastgezin dacht er precies hetzelfde over en zijn ook nog snel even uit eten en naar de kapper (voor Daniel) gegaan waardoor ik mooi een lift kreeg. Met vijf personen is het net even iets te lastig om een tafel op een terras te krijgen, maar gelukkig hebben ze daar een aantal picknicktafels staan. Carlotta was zo goed voorbereid dat ze een handdoek bij zich had zodat Marta onze tafel even kon droog maken.

Woensdag had ik de opdracht gekregen om met Adam naar de bouwmarkt te gaan waar ze een feestafdeling hebben om een ballon te kopen. Daniel is donderdag jarig en ze wisten niet zeker of die afdeling in de lockdown ook nog open zou zijn. We hebben een mooie, grote 6 gekocht en die laten vullen met helium. Na het avondeten ben ik weer naar Dundrum gegaan aangezien ik nog voor de laatste keer de luas mocht gebruik en hebben Marta en ik samen een rondje gelopen.

Donderdag was Daniel zijn verjaardag, hij heeft me al weken verteld dat hij bijna 6 is, maar nu was het dan toch echt zo ver. Ik ben met Marta en Anna koffie gaan drinken in Dundrum en aangezien de zon eens een keertje scheen, ben ik daarheen gelopen. Het is ruim 4km, dus eigenlijk is het zo slecht nog niet en de bomen veranderen in herfstkleuren waardoor het er nog gezellig uitziet ook. We hebben onze koffie gehaald en zijn toen een rondje gaan lopen door de wijk en in het park. Vervolgens ben ik weer naar huis gelopen om daar weinig meer te doen. ’s Avonds zijn we met alle gezinnen naar ‘the green’ gegaan om daar een suprise party voor Daniel te houden. Iedereen had zich een beetje verstopt in de ronding bij de bosjes en toen Daniel kwam hebben we gezongen en taart gegeten.

Vrijdag hebben Candice en ik snel koffie gehaald ’s ochtends voordat zij naar haar werk moest en ik de kids weer een dag moest vermaken. Het was nog steeds mooi weer, dus ben ik met ze naar Cabinteely geweest in de middag zodat ze even konden rennen en de vogels konden opjagen.

Zaterdag ben ik met Marta en Carlotta naar Marlay park geweest wat voor mij ruim een uur lopen is. Daar hebben we gezellig samen een rondje gelopen. Het zou droog blijven die dag, maar al snel begon het wat te regenen waardoor we even onder de bomen moesten schuilen. Na dit rondje ben ik weer naar huis gelopen waar Marsh met de jongens buiten was die vroeg hoe ik toch eigenlijk in dat park was gekomen zonder auto. Tja vriend, ik heb twee benen met voeten eraan. Hij zei dat dit wel een flinke wandeling is geweest, wat wel klopt aangezien het park bijna 6km verderop is. Ook stond er die ochtend een pakket voor mijn deur die ik van sinterklaas ontvangen heb, dus die was er vroeg bij dit jaar.

Ook zondag zijn we weer op pad geweest. Ik had met Marta en Sara in Stillorgan afgesproken wat weer een wandeling van ruim 4km is. We hebben wat eten gehaald en zijn daarmee in een park, lees grasveld, gaan zitten. Alia had me het geweldige advies gegeven om Bumble als datingapp te gebruiken en ook Sara had die ontdekt (nee wij vervelen ons niet hoor). We hebben ons dus zeker een half uur weten te vermaken door de jongens hier te beoordelen waarbij Marta ze allemaal naar de nee swipte. Daarna hadden we wel zin in een ijsje, maar daarvoor moesten we naar Blackrock lopen wat ook weer een half uur was. Na ons ijsje moest ik ongeveer 7km naar huis lopen, dus toen was de dag alweer voorbij. Candice had me die ochtend nog een lift aangeboden, maar ik vond dat allemaal niet nodig. Toen ik thuis kwam zei ze dat ik er moe uitzag en waarom ik haar niet gewoon even gebeld had zodat ze me op kon halen. Ik vertelde haar dat we vanuit Stilorgan nog even vrolijk naar Blackrock waren gelopen en ze keek me aan alsof we niet goed wijs zijn. Maarja wij moeten onze dagen hier ook zien te vullen en ik heb nog altijd twee benen met voeten eraan die het prima doen.